συνοφθαλμία

η, Ν

ιατρ. διαμαρτία διάπλασης κατά την οποία υπάρχει μόνο ένα μάτι στη μέση τού μετώπου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + οφθαλμός + κατάλ. -ια (πρβλ. ξηρ-οφθαλμία)].